امروزه حساسیت یا آلرژی شغلی به یکی از بیماری های آلرژیک نسبتا شایع در کشورهای صنعتی و در حال توسعه تبدیل شده است! به طور کلی گاهی در محیط کار موادی وجود دارد که تماس با آن ها باعث ایجاد آلرژی و حساسیت در فرد می گردد. این دسته از آلرژن ها می توانند گرد و غبار محل کار و یا ترکیبات موجود در محصولات و فرآورده های اختصاصی کارخانه ها، فلزات و نمک های آن ها و پاک کننده ها، مواد دارویی و مشابه آنها باشند. همچنین این مواد شامل مواد با وزن مولکولی بالا مانند صمغ های گیاهی و مواد با وزن مولکولی پایین نظیر ذرات موجود در غبار چوب، ایزوسیانات و غیره می باشند.

آلرژی های شغلی اغلب شدید هستند و موجب ناتوانی موقت و یا از کار افتادگی دائم می گردند. آلرژن های شغلی ارگان هایی نظیر بینی، ریه، چشم و پوست را مورد هدف قرار می دهند.

آسم شغلی آلرژیک می تواند در کارگران صنایع پلاستیک، کائوچو یا رزین به دنبال تماس مکرر با مولکول های شیمیایی کوچک پراکنده در هوا ایجاد شود. دامپزشکان، ماهیگیران و مراقبین حیوانات در آزمایشگاه ها ممکن است نیز دچار واکنش های آلرژیک شوند. همچنین کارکنان سیستم های بهداشتی ممکن است به دلیل استنشاق پودر های شیمیایی موجود در دستکش های لاتکس دچار آسم شوند.

علائم آلرژی شغلی

به طور معمول علائم آلرژی شغلی مانند آسم شغلی شامل حملات تنگی نفس و انقباض مجاری هوایی، سرفه، خس خس سینه و احساس فشار در ناحیه سینه می باشد. همچنین علائمی مشابه آنچه در آلرژی فصلی (رینیت آلرژیک) مشاهده می شود یعنی آبریزش بینی، ریزش اشک و خارش چشم ها و همچنین گرفتگی بینی نیز ممکن است در حساسیت و آلرژی شغلی مشاهده گردد. علائم دیگر در آلرژی شغلی مشابه بیماری درماتیت تماسی یعنی قرمزی ، خارش و التهاب پوست، می باشد. 

تهیه و تدوین: دکتر محمد علی عصاره زادگان

منابع: 

۱- آکادمی آلرژی و ایمونولوژی بالینی اروپا

۲- سازمان جهانی آلرژی